Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

umeros St

  • 1 umerus

    ŭmĕrus (incorrectly spelled hŭmĕ-rus in many edd.), i, m. [cf. ômos].
    I.
    Prop., the upper bone of the arm, Cels. 8, 1. —
    II.
    Meton.
    A.
    The upper part of the arm (so only poet. for the usual lacertus):

    innixus dextro plena trahens umero,

    upperarm, arm, Prop. 1, 20, 44:

    umeros exsertus uterque,

    Stat. Th. 5, 439; 4, 235; Ov. F. 1, 409.—
    B.
    The shoulder (of a man; opp. armus of an animal, v. h. v.;

    the predom. signif. of the word): meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries,

    Plaut. Capt. 4, 2, 17:

    id conexum in umero laevo,

    id. Mil. 4, 4, 44:

    sagittae pendebant ab umero,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf. Hor. C. 1, 21, 12:

    umerum apertum gladio appetit,

    Caes. B. C. 2, 35:

    Chloris albo sic umero nitens,

    Hor. C. 2, 5, 18:

    sparsum odoratis umerum capillis,

    id. ib. 3, 20, 14:

    pars umeri ima tui,

    Ov. A. A. 3, 307.— Plur.:

    (virgines) quas matres student Demissis umeris esse,

    Ter. Eun. 2, 3, 23:

    scutum, gladium, galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37:

    ut bracchia modo atque umeri ad sustinenda arma liberi ab aquā esse possent,

    Caes. B. G. 7, 56:

    pedites tantummodo umeris ac summo pectore exstare,

    id. B. C. 1, 62:

    cum Milo umeris sustineret bovem vivum,

    Cic. Sen. 10, 33:

    quod pupillum filium ipse paene in umeros suos extulisset,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    densum umeris vulgus,

    Hor. C. 2, 13, 32:

    nube candentes umeros amictus Augur Apollo,

    id. ib. 1, 2, 31; so,

    candidi,

    id. ib. 1, 13, 10:

    umeris positurus arcum,

    id. ib. 3, 4, 60:

    et quae nunc umeris involitant, deciderint comae,

    id. ib. 4, 10, 3 et saep.:

    ex umeris armi fiunt,

    Ov. M. 10, 700; so id. ib. 12, 396; cf.:

    terrestrium solus homo bipes: uni juguli, umeri, ceteris armi,

    Plin. 11, 43, 98, § 243.—
    2.
    Umerus is also used of animals (as, on the other hand, armi is of men; v. armus);

    of oxen,

    Cic. N. D. 2, 63, 159.—Of cocks, Col. 8, 2, 9.—
    C.
    Of the middle part of a thing, the back, ridge (post-Aug.).
    1.
    Of trees and plants:

    certum est ab umeris arborum surculos petendos,

    Plin. 17, 14, 24, § 105; Col. 3, 10, 5; id. Arb. 3, 1.—
    2.
    Of mountain ridges:

    montium flexus crebrique vertices et conflexa cubito aut confracta in umeros juga,

    Plin. 2, 44, 44, § 115 (al. numeros):

    virides umeros,

    Stat. Th. 6, 714. —
    3.
    Of a country:

    Rhegium oppidum in umero ejus (Italiae) situm, a quo veluti cervicis incipit flexus,

    Plin. 3, 5, 6, § 43; so,

    duo haec oppida... sita sunt utrāque ex parte velut in umeris Helladis,

    id. 4, 7, 11, § 23.—
    III.
    Trop., in plur., the shoulders; as in Engl., when speaking of bearing a burden:

    tota ut comitia suis, ut dictitabat, umeris sustineret,

    Cic. Mil. 9, 25:

    rem publicam umeris sustinere,

    id. Fl. 37, 94:

    cum expertus esset, quam bene umeris tuis sederet imperium,

    Plin. Pan. 10, 6; 57, 4:

    sumite materiam vestris qui scribitis aequam Viribus, et versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri,

    Hor. A. P. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > umerus

  • 2 umerus

    umerus (humerus), ī, m. (ὦμος), I) eig., der Knochen des Oberarmes, das Oberarmbein, Cels. 8, 1. p. 326, 37 D. – II) übtr., der ganze Oberarm mit der Schulter, vom Schulterblatt und dem Schlüsselbein (iugulum) bis zum Ellbogen (ulna), die Achsel, die Schulter (ὦμος), a) der Menschen, dexter, Quint.: laevus, Curt. u. Aur. Vict.: demissis umeris esse, Ter.: sagittae pendebant ab umero, Cic.: ex umeris armi fiunt, Ov.: umerum onerare pallio, den M. auf die Sch. nehmen, Ter.: alqm umeris subire, aufhocken, Verg.: puerum in umeros suos efferre (emporheben), Cic.: allevati circumstantium umeris, Tac.: im Bilde, consulatus ipse, qui sibi tuis umeris attolli et augescere videtur, Plin. pan.: comitia umeris suis sustinere, Cic.: nec dii sierint, ut Alexandri fortuna tantique regni fastigium in istos umeros ruat, Curt.: vix haec... nixa in omnium nostrûm umeris cohaerebunt, Cic. – b) der Tiere, der Vorderbug (gew. armus), des Ochsen, Cic.: des Ebers, Verg.: der Hähne, Colum. – c) übtr., vom schulterähnlichen mittleren Teil, die Schulter, der Rücken, der Bäume u. Weinstöcke, Colum. u. Plin.: der Berge, Länder usw., Stat. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > umerus

  • 3 duro

    duro, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] durcir, rendre dur, se durcir. [st2]2 [-] endurcir, fortifier, affermir. [st2]3 [-] accoutumer, endurer, supporter, souffrir, patienter. [st2]4 [-] persévérer, durer, subsister, résister, tenir bon, persister. [st2]5 [-] être insensible, être dur, être cruel. [st2]6 [-] durer, continuer, se prolonger.    - mentem durare: affermir son courage.    - corpus durare: fortifier le corps, affermir le corps.    - hoc se labore durant adulescentes, Caes. B.G. 6, 28: par cette activité les jeunes gens fortifient leur corps.    - durare ad plagam: s'endurcir aux coups, s'accoutumer aux coups.    - umeros ad vulnera durat, Virg. G. 3.257: il endurcit ses épaules aux blessures.    - durare exercitum crebris expeditionibus, Vell. 2, 78: aguerrir son armée par de fréquentes expéditions.    - durare uvam fumo, Hor. S. 2, 4, 72: faire sécher le raisin à la fumée.    - durare nequeo quin intro, Plaut. Mil. 4.6.34: je ne puis m'empêcher d'entrer.    - durare nequeo in aedibus, Plaut. Am. 3.2.1: je ne peux plus tenir dans la maison.    - vitia durantur, Quint. 1, 1, 37: les vices s'enracinent.    - vivere duro: je supporte la vie.    - penuriā mulierum hominis aetatem duratura magnitudo (s.-ent. rerum Romanarum) erat, Liv. 1: du fait du manque de femmes, la grandeur de l'Etat romain ne devait durer qu'une génération d'hommes.
    * * *
    duro, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] durcir, rendre dur, se durcir. [st2]2 [-] endurcir, fortifier, affermir. [st2]3 [-] accoutumer, endurer, supporter, souffrir, patienter. [st2]4 [-] persévérer, durer, subsister, résister, tenir bon, persister. [st2]5 [-] être insensible, être dur, être cruel. [st2]6 [-] durer, continuer, se prolonger.    - mentem durare: affermir son courage.    - corpus durare: fortifier le corps, affermir le corps.    - hoc se labore durant adulescentes, Caes. B.G. 6, 28: par cette activité les jeunes gens fortifient leur corps.    - durare ad plagam: s'endurcir aux coups, s'accoutumer aux coups.    - umeros ad vulnera durat, Virg. G. 3.257: il endurcit ses épaules aux blessures.    - durare exercitum crebris expeditionibus, Vell. 2, 78: aguerrir son armée par de fréquentes expéditions.    - durare uvam fumo, Hor. S. 2, 4, 72: faire sécher le raisin à la fumée.    - durare nequeo quin intro, Plaut. Mil. 4.6.34: je ne puis m'empêcher d'entrer.    - durare nequeo in aedibus, Plaut. Am. 3.2.1: je ne peux plus tenir dans la maison.    - vitia durantur, Quint. 1, 1, 37: les vices s'enracinent.    - vivere duro: je supporte la vie.    - penuriā mulierum hominis aetatem duratura magnitudo (s.-ent. rerum Romanarum) erat, Liv. 1: du fait du manque de femmes, la grandeur de l'Etat romain ne devait durer qu'une génération d'hommes.
    * * *
        Duro, duras, durare. Columel. Durcir.
    \
        Vngulas durare. Columel. Endurcir la corne de ses pieds.
    \
        Sorba durant ventrem. Martial. Les cormes endurcissent et serrent le ventre.
    \
        Ego ad hoc genus hominum duraui. Plaut. Je suis tout endurci.
    \
        Ad plagas durari. Quintil. S'endurcir aux coups.
    \
        Animum durare. Ouid. Se opiniastrer à quelque chose, S'obstiner.
    \
        Durate, et vosmet rebus seruate secundis. Virg. Endurez, Portez patiemment.
    \
        Laborem durare. Endurer, Soustenir, Porter. Virgil.
    \
        AEquor. Hor. Endurer et porter ou soustenir la violence de la mer.
    \
        Durare nequeo in aedibus. Plaut. Je ne scauroye durer en la maison, Je ne scauroye plus endurer.
    \
        Pertinacissime durare. Quintil. Durer fort longuement.
    \
        AEternum durabit. Stat. Durera tousjours.
    \
        Vt tibi durem diu. Plaut. Que je te dure long temps.
    \
        Horam durare. Horat. Durer l'espace d'une heure.
    \
        In longum durare. Stat. Durer longuement.
    \
        Durat in occasum. Plin. Jusques à soleil couchant.
    \
        In seras durant sermonibus vmbras. Valer. Flac. Ils devisent ensemble jusques à la noire nuict.

    Dictionarium latinogallicum > duro

  • 4 recumbo

    recumbo, cumbere, cubui - intr. - [st2]1 [-] se coucher (sur le dos), reposer, être couché. [st2]2 [-] s'allonger (sur un lit de table), se mettre à table, s'attabler, s'étendre. [st2]3 [-] s'affaisser, s'abaisser, s'écrouler, tomber, retomber, pencher.    - recumbere in triclinio, Cic. Verr. 2, 3, 25 § 61: s'allonger sur un lit de table pour trois personnes.    - in umeros cervix collapsa recumbit, Virg. En. 9, 434: sa nuque défaillante retombe sur ses épaules.    - cervix umero recumbit, Ov. M. 10, 195: son cou retombe sur son épaule.
    * * *
    recumbo, cumbere, cubui - intr. - [st2]1 [-] se coucher (sur le dos), reposer, être couché. [st2]2 [-] s'allonger (sur un lit de table), se mettre à table, s'attabler, s'étendre. [st2]3 [-] s'affaisser, s'abaisser, s'écrouler, tomber, retomber, pencher.    - recumbere in triclinio, Cic. Verr. 2, 3, 25 § 61: s'allonger sur un lit de table pour trois personnes.    - in umeros cervix collapsa recumbit, Virg. En. 9, 434: sa nuque défaillante retombe sur ses épaules.    - cervix umero recumbit, Ov. M. 10, 195: son cou retombe sur son épaule.
    * * *
        Recumbo, recumbis, recubui, recubitum, penult. corr. recumbere. Estre couché, Et per translationem, Estre assis à table. Martial.
    \
        In herba recumbere. Cic. Estre couché sur l'herbe.
    \
        Onus recumbit in partes proclinatas. Ouid. S'affaisse sur, etc.

    Dictionarium latinogallicum > recumbo

  • 5 umerus

    umerus (humerus), ī, m. (ὦμος), I) eig., der Knochen des Oberarmes, das Oberarmbein, Cels. 8, 1. p. 326, 37 D. – II) übtr., der ganze Oberarm mit der Schulter, vom Schulterblatt und dem Schlüsselbein (iugulum) bis zum Ellbogen (ulna), die Achsel, die Schulter (ὦμος), a) der Menschen, dexter, Quint.: laevus, Curt. u. Aur. Vict.: demissis umeris esse, Ter.: sagittae pendebant ab umero, Cic.: ex umeris armi fiunt, Ov.: umerum onerare pallio, den M. auf die Sch. nehmen, Ter.: alqm umeris subire, aufhocken, Verg.: puerum in umeros suos efferre (emporheben), Cic.: allevati circumstantium umeris, Tac.: im Bilde, consulatus ipse, qui sibi tuis umeris attolli et augescere videtur, Plin. pan.: comitia umeris suis sustinere, Cic.: nec dii sierint, ut Alexandri fortuna tantique regni fastigium in istos umeros ruat, Curt.: vix haec... nixa in omnium nostrûm umeris cohaerebunt, Cic. – b) der Tiere, der Vorderbug (gew. armus), des Ochsen, Cic.: des Ebers, Verg.: der Hähne, Colum. – c) übtr., vom schulterähnlichen mittleren Teil, die Schulter, der Rücken, der Bäume u. Weinstöcke, Colum. u. Plin.: der Berge, Länder usw., Stat. u. Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > umerus

  • 6 confringo

    cōn-fringo, frēgī, frāctum, ere [ frango ]
    1) взламывать ( fores Pl); ломать, разбивать (digitos C; tegulas Pl)
    juga montium confracta in umeros PM — горный хребет, изломанный наподобие плеч
    2) сокрушать, расстраивать ( consilia alicujus C); растрачивать, проматывать ( rem Pl)
    c. tesseram погов. Pl — нарушать верность, порывать дружбу

    Латинско-русский словарь > confringo

  • 7 exsero

    ex-sero (exero), seruī, sertum, ere
    1) вынимать, вырывать ( radīcem Col); рвать, разрывать ( vincula Col)
    2) высовывать ( linguam per ōs PM); протягивать (ad osculum caput Pt); простирать ( brachium Q — ср. 3.; manum ad mentum L)
    e. se — выползать ( cochleae exserentes se domicilio PM)
    digitum e. погов. Pers — пошевельнуть пальцем, т. е. сделать самое незначительное дело
    3) обнажать ( brachia O — ср. 2.; umeros Cs; mammam V)
    4) выказывать, обнаруживать ( secreta mentis SenT)
    exsertus cachinnusсм. exsertus
    e. jus in aliquid PJ — осуществлять своё право в отношении чего-л.
    se e. — выпутываться, освобождаться ( aere alieno C)

    Латинско-русский словарь > exsero

  • 8 exserto

    (exerto), —, —, āre [intens. к exsero ]
    1) высовывать (linguam Claudius ap. AG)
    2) вытягивать, протягивать (ora V; gladios Amm)

    Латинско-русский словарь > exserto

  • 9 gestamen

    gestāmen, inis n. [ gesto ]
    1) ноша, бремя, кладь ( asĭni Ap)
    2) одежда, украшение (gestamina, quibus erat conspicuus Ap)
    4) (тж. g. sellae, lectīcae T) носилки T, VF

    Латинско-русский словарь > gestamen

  • 10 in

    I 1. praep.
    cum. acc. на вопрос «куда?»
    1) в (ire in urbem Pl etc.; mittere in Asiam Nep; mutare aliquid in aliquid PM etc.)
    2) в направлении, к ( conspicere sursum in caelum Pl)
    3) по отношению к (amor in patriam C; indulgentia in aliquem C)
    5) относительно, о ( hoc dicitur in philosophiam C)
    7) в пользу, в защиту или в похвалу (carmen in aliquem scribere C; senatūs consultum in aliquem factum Cs; in libertatem alicujus pugnare L)
    8) на (in umeros suos efferre C; ascendere in equum C; dividere in partes tres Cs; invitare aliquem in postĕrum diem C)
    9) до
    10) ради, для (cibo in vitam, non in voluptatem uti VP)
    11) по, по примеру, подобно
    in barbarum T — как варвар;— выражения
    in omne tempus C — навеки, навсегда
    in tempus T — на время, временно
    in utramque partem C etc. — в обоих направлениях, тж. за и против
    valere in aliquem C, L — иметь силу (быть действительным) по отношению к кому-л.
    in rem esse L — быть полезным, целесообразным
    in universum L — в целом, в общем
    in luctum alicujus C — кому-л. на горе; иногда с acc. на вопрос «где?»
    aliquem in potestatem habere Sl — иметь власть над кем-л.
    in potestatem alicujus esse C etc. — находиться в чьей-л. власти
    non in pejus, sed in melius CC — не к худшему, а к лучшему
    in omnia VP Q — во всём, во всех отношениях
    2. cum abl. на вопрос «где?»
    1) в (in urbe vivere C; in veste domesticā esse O; in fluvio Cs)
    2) на (coronam habere in capite C; arx in monte sita L; in foro esse C)
    3) у, среди ( in barbaris Cs)
    6) в течение (in multis annis Nep; bis in die C; in diebus paucis Ter)
    7) во время (in bello C; in deliberando C; in itinere Cs)
    8) при, в условиях
    9) в отношении, по отношению к (fidelis in amicis Sl; crudelis in hoste C)
    10) вследствие, из-за (in amicitia alicujus vituperari C)
    12) в зависимости или во власти
    non est in medico semper, relevetur ut aeger O — не всегда во власти врача исцелить больного;— выражения
    aliquam in matrimonio habere C, Nep — быть на ком-л. женатым
    in Geminis nasci Pt — родиться под знаком (созвездием) Близнецов; иногда с abl. на вопрос «куда?»
    gratum esse in aliquo C — быть благодарным кому-л.
    II 1. in- (перед b, p, m — im-; перед l— il-; перед r— ir-)
    praef. priv. не-, без-
    2.
    приставка, соотв. русским в-, на-, воз-, при-
    imponēre — налагать, возлагать, прикладывать
    III īn' Pl (= isne) 2 л. sg. praes. к eo + ne

    Латинско-русский словарь > in

  • 11 infundo

    īn-fundo, fūdi, fūsum, ere
    1) вливать (aquam in vas C etc.); наливать (alicui poculum H; aquam in manūs Pt); подливать ( lucernis occidentibus oleum Pt)
    2) внушать, влагать, внедрять ( aliquid in animum C); вносить, распространять ( vitia in civitatem C)
    3) наносить, причинять ( detrimenta civitati Just)
    5) наводнять, med.-pass. стекаться, нахлынуть
    6) смачивать, напитывать, пропитывать (aliquid aceto Col, comam aliquā re Sid); med.-pass. вливаться, проникать ( portūs usque in sinūs oppidi infusi C) или растекаться, распространяться (infusae tenebrae Sil); проливать ( lumen suum alicui rei SenT)
    7) сыпать, насыпать, бросать ( gemmas litori QC); засыпать ( hordea jumentis lassis J)
    8) pass. infundi прильнуть
    9) обрушивать ( vim sagittarum alicui QC); забрасывать (aliquem monitūs i. Pers)

    Латинско-русский словарь > infundo

  • 12 innecto

    in-necto, nexuī, nexum, ere
    1) вплетать, заплетать, связывать, привязывать (aliquid alicui rei O, H, V etc.)
    innexus alicui (alicui rei) — тесно связанный с кем-л. (чём-л.) ( innexus alicui per affinitatem T)
    innexus conscientiae alicujus T — соумышленник (соучастник) кого-л.
    2) обматывать, обвивать (aliquid aliquā re, aliquid alicui rei V, O etc.); окутывать ( umeros amictu V)
    innecti cervicibus alicujus T — обнимая кого-л.
    3) опутывать (i. fraudem clienti V)
    4) излагать поочерёдно (i. causas alicujus rei V)

    Латинско-русский словарь > innecto

  • 13 ostrum

    ī n. (греч.)
    1) пурпур, добывавшийся из пурпурной улитки (багрянки) Vtr, V
    2) пурпурная ткань (одежда, покрывало) ( ostro velare umeros V); пурпурная попона (ostro insignis sonipes V)

    Латинско-русский словарь > ostrum

  • 14 perfundo

    per-fundo, fūdī, fūsum, ere
    1)
    а) обливать, поливать ( aliquem aquā C)
    б) вливать ( aliquid in vas Col); орошать, мочить ( artūs rore O); натирать ( umerosacc. graec.oleo perfusus V); заливать
    perfundi fletu L (lacrimis O) — заливаться слезами
    2) красить, окрашивать (ostro V; colribus Lcr)
    3) посыпать ( aliquid pulvere V); покрывать ( tecta auro Sen); закрывать ( pedes amictu M)
    4) поэт. наполнять, преисполнять (animum alicujus voluptate C; aliquem gaudio L)
    5) тревожить, смущать (aliquem judicio C; litora bello Sil)

    Латинско-русский словарь > perfundo

  • 15 Non passibus aequis

    "Не равными шагами", т. е. не поспевая, едва поспевая.
    Вергилий, "Энеида", II, 721-25:
    Súccedóqu(e) onerí; dextráe se párvus Iúlus
    Ímplicuít sequitúrque patrém non pássibus áequis;
    Póne subít coniúnx. Ferimúr per opáca locórum.
    Плечи широкие я, так сказав, и склоненную шею
    Шкурою рыжего льва, доспеха поверх, одеваю
    И подступаю под бремя; Иул, держась за десницу
    Слабой рукой, за отцом не равным следует шагом;
    Сзади супруга идет. Стремимся по сумракам града.
    (Перевод В. Брюсова)
    - Эней, неся на плечах престарелого Анхиза, в сопровождении жены и сына, покидает горящую Трою.
    Ребенка приходилось тащить за собой non passibus aequis, как говорит Вергилий, и он на каждом шагу спотыкался, вызывая окрики матери. (Виктор Гюго, Собор Парижской богоматери.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Non passibus aequis

  • 16 advelo

    ad-vēlo, āre, umhüllen, bekränzen, panno purpureo nudos umeros, Lampr. Comm. 15, 3: viridi tempora lauro, Verg. Aen. 5, 246.

    lateinisch-deutsches > advelo

  • 17 amicio

    am-icio, icuī u. ixī, ictum, īre (amb u. iacio, s. Varr. LL. 5, 131), umwerfen, umnehmen, bekleiden, u. se amicire od. Passiv amiciri, sich umnehmen, -umwerfen, -umhüllen ( wie περιβάλλειν u. περιβάλλεσθαι das eig. Wort vom Umwerfen, Umnehmen des Oberkleides, dagegen induere, wie ενδύειν u. ενδυεσθαι, vom Anziehen eines Gewandes, u. vestire, vom Bedecken, Bekleiden des Körpers übh.) I) eig.: celerius mater amixit, Varr. fr.: qui te togā praetextā amicuit, Brut. fr.: cultu rex dissimili vestitur syrmate, ut est habitus, quo Liberum patrem amiciri videmus, Solin.: simulacrum amiciebatur cotidie veste, quali ipse uteretur, Suet.: dah. amicire u. se amicire, den Mantel (die Toga) umwerfen, -anlegen, amicibor gloriose, Plaut. Pers. 307: amicitur pastor pallio suo, Vulg. Ierem. 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur et calciabat ipse sese et amiciebat, Suet. Vesp. 21: u. prägn., amicitur (v. auftretenden Redner), er nimmt die Toga auf, gibt der Toga den gehörigen Faltenwurf (vgl. 2. amictus no. I, b), Plin. ep. 2, 3, 2 (vgl. Quint. 11, 3, 149): u. am. purpuram, jmd. mit dem P. bekleiden, Vopisc. Sat. 10, 1. – häufiger im Partiz., palliolatim amictus, Plaut.: plumato amictus, Publ. Syr.: amictus togā, laenā, pallio, Cic.: amictus sindone, Vulg.: amicti stolis albis, Vulg.: nationes amictae vestitu tergorum, Solin. – II) übtr.: a) umhüllen, umkleiden, einhüllen, nube cavā amictus, Verg.: angelus amictus nube, Vulg.: u. (m. Acc. resp.) nube candentes umeros amictus, Hor. (νεφέλη εἰλυμένος ὤμους, Hom.). – colus amicta lanā, Catull.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, eingewickelt wird, Hor.: amicta vitibus ulmus, Hor.: amicti vitibus montes, Flor. – b) amiciri, sich bereit machen, sich rüsten, gladius amictus ad caedem, gerüstet, Vulg. Ezech. 21, 15. – / Perf.-Formen amicuit, Brut. fr. bei Diom. 367, 27: amicuerunt, Vopisc. Sat. 10, 1: amixit, Varr. Sat. Men. 232: Infin. Perf. amicisse, Fronto fer. Als. 3. p. 228, 10 N.: Fut. amicibor, Plaut. Pers. 307: Infin. Pass. amicirier, Plaut. Cas. 723.

    lateinisch-deutsches > amicio

  • 18 amputo

    am-puto, āvī, ātum, āre, durch ringsum gemachte Schnitte unnütze od. schädliche Teile an einem Körper wegputzen, wegschneiden, I) eig.: 1) als t.t. der Landwirtschaft: a) trockenes Holz od. unnütze Auswüchse, Äste u. dgl. wegputzen, weg-, abschneiden, kappen (Ggstz. immittere, stehen u. wachsen lassen), falce ramos inutiles, Hor.: proximas viti radices, Quint.: cacumen (ulmi), Plin.: circumcidat (beschneide [das Ganze]), amputet (schneide ab, kappe [unnütze oder schädliche Teile des Baumes]), Cic.: gemmas post triennium a matre amputato, Col. de arb. 7, 6: u. im Bilde, non solum ramos amputare miseriarum, sed omnes radicum fibras evellere, Cic. Tusc. 13. – b) prägn., einen Baum von seinen unnützen Zweigen od. Ästen befreien, ihn beschneiden, ausputzen, vitem ferro, Cic. de sen. 52. – 2) einen Körperteil abschneiden, abhauen, ablösen, a) übh.: membra, Curt.: ex ipso vertice capillos, Plin. ep.: alci manus, Sen.: caput, Tac.: aurem alcis, Tac. – u. beißend ablösen, abbeißen, caudam, testes, Plin. – b) als t.t. der Mediz., kranke Gliedmaßen wegschneiden, amputieren, absägen, ablösen, in corpore quicquid est pestiferum, Cic. Phil. 8, 15 (im Bilde): scabiem, Col.: umeros, ossa, Sen. poët.: poet. übtr., v. der Kälte, fractos asper rigor amputat artus, Sil. 3, 553. – prägn., exoletos, verstümmeln, entmannen, Sen. exc. contr. 10, 4, 9. p. 522, 10 K. – II) übtr., überflüssige Teile, gleich Auswüchsen, wegschneiden, das Ganze beschneiden, beschränken, verkürzen, vermindern, a) übh.: sententiarum circumcidere et amputare multitudinem, Cic.: longa colloquia, Sen. poët.: legionum numerum, Tac. – b) in der Rhetor., infracta et amputata loqui, abgebrochen u. verstümmelt (d.i. ohne harmonischen Zusammenhang) sprechen, Cic. or. 170.

    lateinisch-deutsches > amputo

  • 19 cado

    cado, cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. çaçáda, Fut. çatsyanti, »abfallen, ausfallen«), fallen, sinken, zuw. auch sich senken, I) im allg.: A) eig.: a) v. lebl. Subjj., absol.: quare calix, si cecidit, frangitur; spongia, si cecidit, non frangitur, Sen.: bis patriae cecidere manus, Verg.: articulus ad numerum cadens, der nach dem Takte sich senkende Finger, Cic. – a mento cadit manus, Ov.: arma alci cadunt de manibus, Cic. (u. arma de manibus alcis delapsa cadunt, Cic.): cadere ex muro, Liv.: ex arbore, Plin.: e celsiore scopulo, von einer steilen Höhe herabstürzen (bildl.), Amm.: de tertio cenaculo deorsum, ulg.: tum arbores in te cadent, Plaut.: caelo u. de caelo (v. Meteorsteinen), Liv.: sinu, Ov. – in terram, Cic., od. ad terram, Quint.: in sinum, Ov.: in alqm, Plaut.: supra caput alcis, Lucr. – in Euboico litore saxea pila cadit, Verg. – deorsum, Plaut.: gravatim, Lucr. So nun bes.: α) v. Geschossen, fallen, cadunt tela retusa, Ov.: in hostem, Curt.: in humum, Curt. – frustra, Sen.: ut tela in vanum cadant, Sen.: levius, auffallen, Caes. – so auch v. Blitzen, cadentia (einschlagende) fulmina, Curt.: quaecumque cadent, in te fulmina missa putes, Ov.: caelo cadunt fulmina, Petr.: fulmina paucorum periculo cadunt, omnium metu, Sen. – β) v. Würfel u. Wurf, fallen, ut (talus) cadat rectus, Cic. Tusc. 3, 54: u. (im Bilde) iudice fortunā cadat alea, Petr. poët. 122. v. 174; vgl. auch Ter. adelph. 741. – u. v. Lose, im Bilde, Liv. 2, 12, 16. – γ) v. Segeln, eingezogen werden, vela cadunt, Verg. Aen. 3, 207. Ov. fast. 3, 585. Gloss. IV, 468, 28. u. (bildl. = der Zorn legt sich) Ov. art. am. 1, 373. – δ) v. Gewändern, pallium interdum cadit, ut candidos nudet umeros, Hieron. ep. 117, 7 extr. – ε) v. Flüssigkeiten (v. Regen, Schnee, Tau, Wassertropfen, Wellen, Gewässern, Tränen usw.), fallen, sich ergießen, cadere imbres, Lucr.: imbres cadentes, Mela: nix cadens, Lucr.: cadentes assidue nives, Mela: ad cenam non ibo, si nives cadent, Sen. (vgl. nix): guttae cadentes, Cic.: ros cadit, Plaut., rores cadunt, Plin.: lacrimae tam iuste cadentes, Sen.: ha lacrimae per elisionem cadunt nolentibus nobis, Sen.: sine fine cadentes aquae (Regengüsse), Sen.: haemorrhoides cadere cogit, Scribon.: e capillis ros cadit, Ov.: cadunt toto de corpore guttae, Ov.: u. (im Bilde) Graeco fonte cadent (verba), Hor.: ut (Athos) aestimetur altior, quam unde imbres cadunt, Solin. – in ora, per genas (von Tränen), Ov.: in petram (v. einer Quelle), Curt.: in sinum maris (v. einem Flusse), Liv.: u. so in mare (v. einem Sumpfe), Curt.: in Maeandrum (v. einem Flusse), Liv.: ex India in Hyrcaniam (v. Meere), Curt. – silanus iuxta cadens (plätschernder), Cels. – ζ) v. Schatten, fallen, altis de montibus, Verg.: umbra modo brevior modo longior hāc vel illā cadit, Sen.: arboris antiquae quā levis umbra cadit, Tibull.: in ea India umbrae in meridiem cadunt, Plin.: ne umbrae in corpora cadant (auf einem Gemälde), Quint.: longius cadentes umbrae, die sich verlängernden (der Menschen), Flor. – η) v. dem, was auf natürlichem Wege von selbst od. künstlich sich trennt, sich loslöst u. abfällt, fallen, ab-, ausfallen, ausgehen, priora (medicamenta) fasciā deliganda sunt, ne per somnum cadant, Cels. – an od. von Bäumen od. Pflanzen, folia nunc cadunt, Plaut.: arbori od. ex arbore folia cadunt, Plin.: u. casuri flosculi, Quint.: motis poma cadunt ramis, Ov.: u. folia de arboribus cadunt, Mythogr. Lat. – am od. vom tier. Körper, donec crustae cadant, Cels.: vitiosi ungues cadunt, Cels.: cadunt capilli, Petr.: cadit pilus quadrupedibus, Plin.: a fronte (am Vorderhaupt) cadunt pili, Vulg.: tondenti barba cadit, Verg.: cadit dens, Cels.: dentes cadunt, Plaut. u. Plin.: cadunt alci dentes, Sen. – θ) v. der Sonne u.a. Gestirnen, v. Tage, v. Jahreszeiten, sinken, sich neigen, untergehen (Ggstz. oriri), in densam umbram, Curt., od. in mare, Flor. (v. der Sonne): in Oceanum (v. Gestirnen), Prop.: Delia (Mond) exoriens simul atque cadens, Manil. – infra caelum et sidera nox cadit, die Nacht erhebt sich nicht bis zum Himmel u. bis zu den Sternen, Tac.: quā (wo) tristis Orion cadit, Hor. – hiems cecidit (ist dahin), referent illam sui menses, Sen. ep. 36, 11. – dah. sol cadens, poet. = Abend, Westen, iuxta solem cadentem, Verg. Aen. 4, 480: soli subiecta cadenti arva, Avien. descr. orb. 273. – ι) v. Winden, Stürmen, Orkanen, sich legen (Ggstz. surgere; vgl. Drak. Liv. 26, 39, 8 u. 29, 27, 10), ventus premente nebulā cecidit, Liv.: ubi primum aquilones (ii namque per aliquot dies tenuerunt) cecidere, Liv.: cadente iam euro, Liv.: sic cunctus cecidit pelagi fragor, Verg. – κ) v. Worten usw., dem Munde entfallen, sic iterat voces et verba cadentia tollit, Hor.: haec aliis male dicta cadant, Tibull.: neu tibi pro vano verba benigna cadant, Prop.: haud irritae cecidere minae, Liv. – λ) (als gramm. u. rhet. t. t.) v. Wort- u. Tonfall, abfallen, verlaufen, enden, quod verba melius in syllabas longiores cadunt, Cic.: quā (litterā m) nullum Graecum verbum cadit, Quint.: quae cadunt similiter, gleiche Abfälle (ὁμοιόπτωτα; dagegen quae similiter desinunt, gleiche Ausgänge [wie unsere Reime], ὁμοιοτέλευτα), Cic. de or. 3, 206: similiter cadens (Gleichheit des Falles) exornatio appellatur, cum etc., Cornif. rhet. 4, 28: ultima syllaba in gravem cadit, Quint. – cadere numerose, aptissime, Cic.: numerus opportune cadens, Quint.

    b) v. leb. Wesen, α) übh.: ubi circumvortor (mich im Tanze herumdrehe), cado, Plaut.: et labaris oportet et arietes et cadas, Sen.: cecidit coxamque fregit, Plin. ep.: sanis pedibus suis cecidit, pedem fregit, Augustin.: fratrem suum pugno ictum a Kaesone cecidisse, Liv.: si prolapsus cecidisset, Liv.: cadere solere u. saepius cadere (v. Fallsüchtigen), Cels. u. Plin. Val.: u. (im Bilde) magnus orator minime in lubrico versabitur, et si semel constiterit, numquam cadet, Cic.: u. (im Bilde), securus cadat an recto stet fabula talo, Hor. – ab alto (v. Vögeln), Plin.: de equo, Plaut. u. Cic.: de sella, Augustin. – alci ad pedes, Eutr.: in terram, in die Erde sinken (v. Körper), Cic.: alte in terram, Varr. fr.: in pedes alcis, Sen. rhet.: in patrios pedes, Ov.: in vulnus, Liv.: in vultus, Ov.: in transtra, sich ganz auf die Ruderbänke niederbeugen (= mit voller Kraft rudern), Lucan.: alci ad pedes, Eutr. 4, 7. Augustin. serm. 143, 4: alcis ad pedes, Vulg. Luc. 8, 41 u. Ioann. 11, 32: super collum alcis (jmdm. um den Hals), Vulg. Luc. 15, 20. – praecipitem, Verg.: pronum, Ov.: supinum, Suet.: honestius, Suet. – β) vom Weibe = sich einem Manne hingeben (Ggstz. demitti), Plaut. Pers. 656. Tibull. 4, 10, 2. Sen. contr. 1, 3, 7. – γ) v. Neugeborenen, de matre cadens, Stat. Theb. 1, 60: matre cadens, Val. Flacc. 1, 355. – u. v. der Sitte, Neugeborene vor die Füße des Vaters zu legen, tellure cadens, Stat. silv. 1, 2, 209 u. 5, 5, 69.

    B) übtr.: a) wohin fallen = kommen, geraten, α) übh.: abrupte in narrationem, in die E. wie mit der Tür ins Haus fallen (v. Redner), Quint. 4, 1, 79. – β) in od. auf eine Zeit fallen, in ihr eintreten, in id saeculum Romuli cecidit aetas, Cic.: considera, ne in alienissimum tempus cadat adventus tuus, Cic. – bes. v. Zahlungen, fällig werden, einkommen, in eam diem cadere nummos, qui a Quinto debentur, Cic.: sed ei ex praediis, ut cadet, ita solvetur, Cic. – γ) in die Sinne od. geistige Anschauung fallen, kommen, ihr anheimfallen, unterworfen werden, sub sensum aliquem, Cic.: sub sensum cernendi, Cic.: sub oculos, sub aspectum, in conspectum, Cic.: sub aspectum et tactum, Cic.: sub aurium mensuram aliquam, Cic.: sub iudicium sapientis et delectum, Cic.: sub intellegentiam, Cic.: in deliberationem, in nostram intellegentiam, Cic.: ne in cogitationem quidem, nicht einmal gedacht werden können, Cic. – δ) in eine gewisse Klasse usw. fallen, ihr zufallen, anheimfallen, zu ihr gehören, in idem genus orationis, Cic.: u. sub eandem rationem, Cic.: in unam quaestionem (v. mehreren), Quint.: sub nullam regulam cadere posse, unter keine Regel gebracht werden können, Sen.: ultra medicinae professionem, Scrib. – ε) in einen Zustand, in ein Verhältnis fallen, verfallen, geraten, ihm anheimfallen, von Pers., in morbum, Cic.: in unius potestatem, Cic.: sub populi Romani imperium ditionemque, Cic.: in offensionem alcis, Cic.: in suspicionem alcis, Nep.: u. in aliquam vituperationem, Cic.: in peccatum, der S. verfallen, Augustin. in psalm. 65, 13. – ζ) an jmd. fallen, jmdm. zufallen, anheimfallen = zuteil werden, m. Ang. an wen? durch ad m. Akk., regnum praeceps ad servitia (die Sklaven) cadit, Liv.: ad regna alcis, Lucr. – u. durch Dat., quibus ad portas cecidit custodia sorti (Abl.), Verg. – η) auf jmd. fallen, d.i. jmd. treffen, auf jmd. od. etw. Anwendung finden, auf od. für jmd. od. etw. passen, jmdm. beigelegt-, zugemutet werden können, mit etw. stimmen, non cadit in hos mores, non in hunc hominem ista suspicio, Cic.: hoc verbum, hoc nomen cadit in alqm, Cic.: non cadit in te superbia, Curt.: cadit ergo in bonum virum mentiri emolumenti sui causā, criminari etc.? Cic.: cadit igitur in eundem et misereri et invidere, Cic.: in consuetudinem nostram non caderet, es würde mit unserem Sprachgebrauche nicht übereinstimmen, Cic.

    b) seinem Verlaufe od. Erfolge nach fallen = eintreten, sich ereignen, sich zutragen, so u. so ausfallen, ablaufen, von Ereignissen, Versprechen u. dgl., quae tum maxime acciderant, casura praemonens, Liv.: si quid adversi casurum foret, Liv.: quid, si hostem habuissemus, casurum fuisset, Liv.: vota cadunt, treten ein, d.i. gehen in Erfüllung, Tibull. 2, 2, 17 (versch. von omnia ingrato litore vota cadunt, im Bilde = bleiben unerfüllt, Prop. 1, 17, 4). – c. fortuito, Cic.: c. feliciter, Sen. rhet.: c. male, Caes.: hoc adhuc percommode cadit, quod (daß usw.), Cic.: quod melius caderet nihil vidi, Cic.: res cecidit praeter opinionem, Nep., od. aliter ac putaram, Cic.: cecidit ut volumus et optamus (ganz erwünscht), Cic.: commodius cadere non potuit, Cic.: durius et contra praedicta cadentibus rebus, Suet. – si non omnia caderent secunda, Caes.: ut irrita promissa eius caderent, Liv. – res quocunque cadent etc., Verg.: leviter curare videtur, quo promissa cadant, Hor.: etsi verebar, quorsum id casurum esset, Cic.: aliorsum vota ceciderunt, Flor. – ni misericordia in perniciem casura esset, Cic.: cadere ad od. in irritum, fehlschlagen, vereitelt werden, fruchtlos bleiben (v. Hoffnung usw.), Liv. u. Tac.: so auch in cassum, Plaut. u. Lucr., u. frustra, Tac. – m. Ang. wem? etw. eintritt, sich ereignet, begegnet, durch Dat., ut nihil ipsis iure incommodi cadere possit, Cic.: insperanti mihi cecidit, ut etc., Cic.: hoc cecidit mihi peropportune, quod etc., Cic.: nihil mihi optatius cadere potest, quam ut etc., Cic.: qua in re mihi videtur illud perquam venuste (ganz allerliebst) cecidisse, ut (daß) etc., Cael. in Cic. ep.: sed certe a te mihi omnia semper honesta et iucunda ceciderunt, Cic. – nimia illa libertas et populis et privatis in nimiam servitutem cadit, schlägt um in usw. (wie μεταβάλλει), Cic. de rep. 1, 68.

    c) gleichs. zu Boden fallen, sinken, α) v. Pers., αα) durch Verlust der Macht, des Ansehens, des Kredits im Staats- u. Privatleben, turpius est enim privatim cadere quam publice, Cic.: tam graviter c., Cic.: eminentis vitae exitus est cadere, Sen. – ββ) durch Verlust des Prozesses, fallen = den Prozeß verlieren, verurteilt werden, absol., Tac. hist. 4, 6: in iudicio, Cic.: causā, Cic. u. ICt., od. formulā, Sen. u. Quint., infolge eines Formfehlers den Prozeß verlieren (s. Piderit Cic. de or. 1, 166. Halm Cic. Mur. 9): coniurationis crimine, Tac.: ore impudico (accusatoris), Tac. – γγ) durch Verlust des moralischen Haltes, Mutes, frangi repente et ita cadere, ut nulla res te ad aequitatem animi possit postea extollere, Cic.: non debemus ita cadere animis (den Mut verlieren), quasi etc., Cic. ep. 6, 1, 4. – β) v. Lebl., αα) durch Abnahme der extensiven od. intensiven Stärke, sinken, schwinden, cadunt vires, Lucr.: cadit vis venti, Liv. – cadit alci ira, Liv., u. (poet.) cadit ira fulminis, Prop.: cadit ira metu, Ov. – ββ) durch Abnahme des moral. Haltes, sinken, entsinken, nec debilitari animos aut cadere patitur (amicitia), Cic.: castris amissis od. alienis cladibus ceciderant animi, Liv. (s. Drak. Liv. 1, 11, 3): cecidere illis animique manusque, Ov. – γγ) durch Abnahme od. Verlust der Geltung, Macht, fallen, sinken, an Geltung-, an Bedeutung-, an Ansehen verlieren, pretia militiae casura in pace, Liv.: tua laus pariter cum re publica cecidit, Cic.: tanta civitas si cadet, Cic.: auctoritas principum cecidit, Cic.: multa renascentur, quae cecidere, cadentque quae nunc sunt in honore vocabula, Hor.: si magnus vir cecidit, magnus iacuit, Sen. – huc cecidisse Germani exercitus gloriam, ut etc., so weit (so tief) sei der R. des germ. H. gesunken, daß usw., Tac. – Unpers., periculum est, ne cadatur, Augustin. de dono persev. 1.

    II) prägn., fallen = hinsinken, zusammensinken, a) v. lebl. Subjj.: α) fallen = einfallen, einsinken, zusammenfallen, -sinken, verfallen, versinken, cadunt toti montes, Lucr.: at mundus aliquando est casurus? Ps. Quint. decl. – v. menschl. Gliedmaßen, cadunt alci oculi, fallen zu, Cic.: cadentes in ipso opere oculi, Sen.: cadentes iam oculos ad meum nomen erexit, Sen. rhet.: venas cadentes vino fulcire od. reficere, Sen. – β) fallen = erobert u. zerstört werden, von Städten, non tota cadet Troia, Ov.: cadere Argolico sub milite Troiam, Ov.

    b) v. leb. Wesen, fallen, sinken = tot hinsinken, α) von Menschen, teils gewaltsam, sowohl durch fremde Hand, im Kampfe, Kriege, od. durch Gift, durch das Henkerschwert usw., hinterlistig usw., pauci de nostris cadunt, Caes.: pauci utrimque cecidere, Liv.: ante signa circaque omnes ceciderant, Liv.: adversum femur tragulā graviter ictus cecidit, Liv.: confossi ceciderunt, Liv. – cadere in acie, Cic., in proelio, in eo bello, Nep.: acie civili, Ov.: pugnā Cannensi, Liv.: inter signa Samnitium, Liv.: in Hispania, Liv. – in pio officio, Ov. – telis, Tac.: iaculo eminus, Ov.: u. Marte suo per mutua vulnera, Ov.: u. per alqm iustā morte, Hor.: per acies aut proscriptione, Tac.: fraude muliebri, Tac.: poenali gladio (unter dem Henkerschwert), Amm. 27, 12, 3. – pro patria, Quint.: pro optimatibus, Tac. – neque illius interest, quemadmodum aut ubi cadam, Iustin.: in pugna acceptis a forti adversario vulneribus honeste cadere, Cic.: super LX milia non armis telisque Romanorum, sed... oblectationi oculisque ceciderunt, Tac.: cadere cum dignitate, Cic.: iure belli, Tac. – m. Ang. von wem? durch ab m. Abl. (s. Burm. Ov. met. 5, 192. Nipp. Tac. ann. 16, 9. Ruhnk. Suet. Oth. 5, 1): a tanto viro, Ov.: a centurione advorsis vulneribus tamquam in pugna, Tac.: nihil referre an ab hoste in acie an in foro sub creditoribus caderet, Suet.: poet. durch bl. Abl., Thessalo victore, Hor. – m. Ang. wem zuliebe? durch Dat., illud rogo, legi potius quam scorto cadat (hingerichtet werde), Sen. contr. 9 (4), 25. § 8. – als durch eigene Hand, suā manu, Tac.: exitu voluntario, Tac. – teils durch Schicksals Hand, in den Tod-, ins Grab sinken, vivam, si vivet; si cadet illa, cadam, Prop. – cadere ferrove fatove, Ov. – β) v. Opfertieren, fallen = als Opfer geschlachtet werden, geopfert werden, si tener pleno cadit haedus anno, Hor.: hostia cadit ante aras, Verg.: quae prima hostia ante foculum cecidit, Val. Max. – m. Ang. wem? durch Dat., agna cadet vobis, Tibull.: ovis cadit deo, Ov.: u. (im Bilde) nostrae cadens ferus Hannibal irae, Corn. Sever. (poët.) bei Sen. suas. 6, 26. – / Abl. Partiz. Präs. cadenti, Lucr. 3, 466: Genet. Plur. cadentum, Verg. Aen. 10, 674 u. 12, 410. Sil. 4, 424.

    lateinisch-deutsches > cado

  • 20 confringo

    cōn-fringo, frēgī, frāctum, ere (con u. frango), zerbrechen, entzweibrechen, I) eig.: alci caput, Nov. com.: hirneam, Cato: digitos, Cic.: claustra naturae (bildl.), Lucr.: iuga montium confracta in umeros, schulterförmig gekrümmt (Ggstz. aequa), Plin. – Sprichw., c. tesseram, die Freundschaft, Treue brechen, Plaut. cist. 503. – II) übtr., zunichte machen, zuschanden machen, rem, sein Vermögen dünn machen = vertun, Plaut.: consilia senatoria, Cic.: consilia impia, Vell.: eius superbiam, Titin. com.

    lateinisch-deutsches > confringo

См. также в других словарях:

  • umeros — UMERÓS, OÁSĂ, umeroşi, oase, adj. (Rar) Care are umerii mari; lat în umeri. – Din umăr + suf. os. Trimis de gall, 22.10.2008. Sursa: DLRM …   Dicționar Român

  • Amerikanische Ureinwohner — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • First People — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indianer — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indigene Völker Amerikas — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indigenen Amerikaner — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Native American — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Native Americans — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Rothaut — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Ureinwohner Amerikas — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Medios de produccion de lentes — Saltar a navegación, búsqueda DESCRIPCION Campo de la invencion Esta invencion se refiere generalmente a procesos para fundir lentes opticas y, mas particularmente a procesos para fundir lentes opticas de plastico. Descripcion de la tecnica… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»